Ανεβαίνεις ανυποψίαστος

Ανεβαινεις ανυποψιαστος τα σκαλια μην ξεροντας τι υπαρχει απο κατω.Αναζητας χαμενους χαρακτηρες που δεν θα ξαναβρεις. Ζωντανευεις το κορμι σου για μια νυχτα και αναζητας γυναικες. Στο σπιτι μονος σου παρεα με το τσιγαρο σου που εστριψες πριν λιγο.

Στο απεναντι μπαλκονι γδυνεται μια τριανταρα και την κοιτας με παθος. Χτυπαει το τηλεφωνο και αφηνεις τον τηλεφωνητη να καθαρισει. Καθεσαι περιμενοντας να χτυπησει καποιος την πορτα σου και να σε καλημερησει. Καις τα σπιρτα περιμενοντας μεσα απο την φλογα τους να δεις οραματα. Κανεις ποτε δεν σε σκεφτοταν και ζεις με το παραπονο.

Σου αρεσει η ζωη ομως και την ζεις με τον δικο σου τροπο οπως και καθε ανθρωπος. Αναρωτιεσαι για ανθρωπους που εφυγαν και δεν ξαναγυρνουν ποτε. Ωριμαζεις με την σκεψη πως πρεπει να βλεπουμε τα πραγματα ως εχουν και με ψηλα το κεφαλι.

Γι αυτο ο θανατος δεν σε τρομαζει αλλα σε προβληματιζει και σε οδηγει σε αδιεξοδα. Αντικριζεις μπροστα σου κοσμους που αλλοι δεν τους βλεπουν. Καμια φορα κλαις οταν βρεχει και σε παρηγορει ενα κονιακ. Η νυχτα ειναι αυτη που σε τραβαει να πλαθεις ιστοριες με το μυαλο σου. Μαγειρευεις , τρως και νοιωθεις οτι εκπληρωσες μια φυσικη σου αναγκη. Σβηνεις τα φωτα επειτα και κοιμασαι μεχρι να φανει κατι καινουργιο για σενα. Τωρα μπηκες στο ξυλινο κουτι σου που σαπιζει και η σαρκα εγινε ενα με το χωμα.