Ηταν αργα, πολυ αργα και γω μονος σε μια παγωμενη νυχτα , τυλιγμενος σε χοντρα ρουχα ,περιμενοντας το μεταμεσονυχτιο τρενο. Εκεινη δεν ηρθε. Το τρενο ηρθε , κοσμος πολυς στιβαγμενος και τα τζαμια θολα απο τις ανασες. Μακρυ το ταξιδι για την Γερμανια , ομως επρεπε να γινει. Ξεκινησε, το τοπιο εφευγε πισω μου και ενας νεος κοσμος ανοιγε μπροστα μου. Νυσταζα και εγειρα στο τζαμι να κοιμηθω. Οταν ξυπνησα αντικρισα ενα καταλευκο τοπιο απο το χιονι. Ερημια εξω απο το παραθυρι του τρενου και τα πουλια πετουσαν μεσα στο κρυο της επομενης ημερας. Ανοιξα το βιβλιο μου, διαβασα λιγο και το ξανακλεισα. Ανυπομονουσα να φτασω ετσι ημουν παντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου